Przepisy BHP wyraźnie informują nas, kiedy pracodawca ma obowiązek do wydawania pracownikowi odzieży ochronnej lub środków czystości. Uchylanie się od tego obowiązku jest łamaniem prawa i działaniem na niekorzyść zatrudnionej osoby.
Najczęstszym pozapłacowym obowiązkiem jest dostarczenie odzieży roboczej lub ochronnej. Wedle definicji kodeksu pracy, odzież ochronna oznacza odzież, która zakrywa lub zastępuje odzież osobistą i chroni pracownika przed zagrożeniami mechanicznymi, chemicznymi, termicznymi oraz przed czynnikami atmosferycznymi, podczas wykonywania obowiązków pracownika. W przypadku odzieży roboczej mówimy zaś o takiej formie odzieży, która zabezpiecza przed mocnymi zabrudzeniami, powstającymi przy kontakcie z substancjami nieszkodliwymi dla zdrowia.
Odzież roboczą pracodawca jest nam zobowiązany zapewnić, kiedy odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu albo znacznemu zabrudzeniu lub ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy. Sam zapis nie wymienia poszczególnych i konkretnych stanowisk pracy. Istnieje jednak zapis, który jasno wymienia sytuacje, w których używanie własnej odzieży jest zabronione. Chodzi tu o stanowiska, na których wykonywana jest praca związana z bezpośrednią obsługą maszyn i urządzeń technicznych oraz kiedy wykonywana praca powoduję intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi, lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi.
Pracodawca może uniknąć przydzielania nam odzieży roboczej tylko w sytuacji, kiedy zostanie nam wypłacony ekwiwalent za zniszczoną własną odzież. Jednak ten zabieg nie może być stosowany nagminnie i w każdej sytuacji. Możliwe jest to tylko wtedy kiedy pracodawca określił w zakładowym akcie konkretyzującym przydzielanie pracownikom odzieży i obuwia roboczego stanowiska pracy, na których jest dopuszczalne używanie przez pracowników własnej odzieży i obuwia roboczego lub też zainteresowany pracownik wyraża zgodę na używanie własnej odzieży i obuwia roboczego w zamian za ekwiwalent pieniężny.
Pracodawca zobowiązany jest też zapewnić pracownikom środki higieny osobistej. Ten obowiązek jest uzależniony od rodzaju wykonywanej pracy, a tym samym stopnia narażenia na zabrudzenie. Należy wspomnieć, że zakupione środki nie przestają być własnością pracodawcy i powinny być używane wyłącznie w miejscu pracy. Najczęściej pracodawcy po prostu umożliwiają korzystanie ze środków czystości w dostępnych dla nich pomieszczeniach sanitarnych. W przypadku stanowisk pracy, które nie generują zabrudzeń, takie zachowanie jest z punktu widzenia kodeksu pracy właściwe i legalne. Sam rodzaj i ilość przyznanych środków higieny osobistej ustala się z uwzględnieniem stopnia zabrudzenia ciała przy wykonywaniu danej pracy w danym zakładzie oraz wymagań higieny osobistej związanych z wykonywanymi czynnościami wynikającymi z obowiązku przestrzegania wymogów sanitarnych. Obowiązek ten jest zatem zmienny i uzależniony od samego stanowiska.
Sprawdź również na agrolas.com
